Τέχνες, γράμματα και κρασί

Εκτός από τον υλικό πολιτισμό, με το κρασί ως αγροτικό προϊόν, εμπόρευμα, ποτό, τρόφιμο, φάρμακο και καθημερινή απόλαυση, ο οίνος ήταν γραφτό να γίνει κινητήρια δύναμη και του πνευματικού πολιτισμού. Το κρασί στην Ελλάδα θεοποιήθηκε, λατρεύτηκε και έγινε μύθος, θρύλος, παράδοση, ιστορία, τέχνη, επιστήμη και κουλτούρα, με αποτέλεσμα, τέχνες, γράμματα και κρασί να αποτελούν ένα εξαιρετικό τρίπτυχο. Αρχαίοι ποιητές, όπως ο Όμηρος και ο Ησίοδος, συγγραφείς, όπως ο Ηρόδοτος και ο Ξενοφώντας, φιλόσοφοι, όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, τραγικοί και σατυρικοί, στοχαστές και διανοητές, γιατροί και καλλιτέχνες, όλος ο ελληνικός πνευματικός κόσμος, υμνούν, κάνουν αναφορές και δοξάζουν τον οίνο, δίνοντας όμως ταυτόχρονα και την έννοια του μέτρου, αυτού που σήμερα ονομάζουμε λελογισμένη κατανάλωση οίνου.


Τέχνες, γράμματα και κρασί, βρέθηκαν στο επίκεντρο του πολιτισμού της κλασικής Ελλάδας. Για την ακρίβεια, οι τέχνες και τα γράμματα επηρεάστηκαν καθοριστικά από τον οίνο. Η περίφημη ελληνική φιλοσοφία διαμορφώθηκε μέσα από τις συνομιλίες των σοφών ανδρών στα συμπόσια. Το θέατρο, η κωμωδία και η τραγωδία «γεννήθηκαν» μέσα από τις διονυσιακές γιορτές. Πολλές ακόμη τέχνες, όπως η λογοτεχνία, η ποίηση, η ζωγραφική, η γλυπτική, η κεραμική, η αγγειοτεχνία, η μεταλλοτεχνία, εμπνεύστηκαν από το κρασί και έδωσαν στην ανθρωπότητα θαυμαστά αριστουργήματα.






πηγή: http://www.newwinesofgreece.com

Yψηλή αλκοόλη και καλό κρασί....είναι αλήθεια ή μήπως όχι???

Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως ένα κρασί είναι καλό εφόσον περιέχει πολύ αλκοόλ. Άλλος ένα μύθος του κρασιού, που δεν αποκλείεται να έχει τη ρίζα του σε... άρρενες οινόφιλους, κυρίως άλλων εποχών. Τέτοιες θεωρήσεις δεν συνάδουν βέβαια με το σύγχρονο ελληνικό κρασί, οπότε, πολύ απλά, υψηλή αλκοόλη και καλό κρασί δεν πάνε απαραίτητα μαζί. Ωστόσο, είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια τα κρασιά έχουν όλο και πιο υψηλούς αλκοολικούς τίτλους. Σε αυτό έχουν μάλλον συμβάλει η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας, η δυνατότητα άρδευσης, που επέτρεψε την αμπελοκαλλιέργεια σε αρκετές περιοχές, οι οποίες ήταν κάποτε πολύ ζεστές γι’ αυτήν κ.ά. Σημαντικός όμως παράγοντας είναι και ο ανθρώπινος. Πολλοί οινοποιοί τρυγούν πια όλο και αργότερα, παίρνοντας σταφύλι με περισσότερα σάκχαρα και έτσι κρασί με περισσότερο αλκοόλ, αφουγκραζόμενοι τις τάσεις. Τάσεις που διαμορφώνονται από προτιμήσεις και γούστα κάποιων σύγχρονων οινόφιλων, αλλά και από καταναλωτικά πρότυπα της «παγκοσμιοποίησης», που σε μεγάλο βαθμό ομοιογενοποιούν τα χαρακτηριστικά των προϊόντων, χωρίς να τους ξεφεύγει το κρασί. Άλλωστε, η αλήθεια είναι πως τα υψηλόβαθμα κρασιά εμφανίζουν συχνά υψηλή ένταση χρώματος και συμπύκνωση αρώματος, ενώ η υψηλή αλκοόλη τα κάνει συχνά πιο μαλακά, πλούσια και θελκτικά στη γεύση.

Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός παραμένει: υψηλή αλκοόλη και καλό κρασί δεν είναι απαραίτητα συνοδοιπόροι, αφού το κορυφαίο ζητούμενο στην παραγωγή ενός κρασιού υψηλής ποιότητας είναι η ισορροπία ανάμεσα στα επιμέρους χαρακτηριστικά του, ένα από τα οποία είναι και η αλκοόλη. Αν λοιπόν η υψηλή αλκοόλη δεν ισορροπεί με ικανοποιητική οξύτητα, στην περίπτωση του λευκού, ή από ένα συνδυασμό οξύτητας και ταννινών καλής ποιότητας, στην περίπτωση του ερυθρού κρασιού, τότε το κρασί μπορεί να φαίνεται «θερμό» (λόγω αλκοόλης), πλαδαρό, ίσως και βαρύ• σε κάθε περίπτωση ανισόρροπο. Τέτοια κρασιά, μετά από 1-2 ποτήρια κουράζουν και δεν συνοδεύουν ευχάριστα φαγητό, κάτι που αποτελεί σήμερα έναν από τους πιο σημαντικούς στόχους για ένα κρασί. Κάποιες φορές μάλιστα, ανάλογα και με το γούστο, σταματούν να είναι ελκυστικά, δροσιστικά, ευφραντικά και «εύπεπτα» και καταναλώνονται δύσκολα! Με άλλα λόγια, τέτοια κρασιά επιβεβαιώνουν πως υψηλή αλκοόλη και καλό κρασί δεν συμβαδίζουν υποχρεωτικά, εάν δεν συντρέχουν και άλλοι παράγοντες.

http://www.newwinesofgreece.com

Ο τόπος μας!!! Η Δαφνοσπηλιά

Στους παλιούς χρόνους το χωριό το συναντάμε με την ονομασία «Βελέσι» ή και «Βελέσι Παζάρι» (λόγω του παζαριού που γινόταν εκεί για αιώνες, αλλά και για διάκριση από το άλλο Βελέσι του νομού Καρδίτσας, το «Βελέσι Εκίμ», το σημερινό χωριό Πεδινό). Σχετική αναφορά υπάρχει και από τον Άγγλο περιηγητή W. Leake, στα 1810: «..ο ποταμός (σ.σ. Καλέντζης) περνά κοντά από το Βελέσι, το οποίο βρίσκεται στη δεξιά του όχθη, στο δρόμο από το Φανάρι προς το Δομοκό». Η ετυμολογική προέλευση του ονόματος του χωριού δεν είναι εξακριβωμένη, έχουν όμως διατυπωθεί διάφορες εκδοχές οι οποίες αξίζει να αναφερθούν απλά για ιστορικούς λόγους. Σύμφωνα με αυτές: α. Το όνομα του χωριού προέρχεται από το αλβανικό vjes-i (που σημαίνει ο τρυγητής) ή από το βενετικό valessio (που σημαίνει μεσοφόρι ή μεσοφούστανο -γινόταν από λευκό ή χρωματιστό ύφασμα, βαμβακερό, μάλλινο ή μεταξωτό και είχε πλάτος από τρία μέχρι έξι φύλλα). β. Σύμφωνα με τον ιστορικό Κ. Σπανό το τοπωνύμιο Βελέσι είναι κυριώνυμο και δηλώνει την ιδιοκτησία κάποιου Βελέση. γ. Ο Vasmer υπποστηρίζει ότι το «Βελέσι» είναι τοπωνύμιο που παράγεται από το σλαβικό belo (που σημαίνει λευκός), ενώ και ο Τ. Μαύρος, κινούμενος γύρω από μία πανομοιότυπη ερμηνεία, υποστηρίζει ότι το όνομα του χωριού προέρχεται από το σλαβικό ρήμα beleti se, το οποίο σημαίνει «πηγή ή μέρος που λευκαίνουν τα ρούχα». Η εκδοχή ωστόσο που υποστηρίζεται και από τους κατοίκους του χωριού είναι ότι ονομάστηκε έτσι από τα γνωστά ξυλα («βελέσια») τα οποία χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή των ξύλινων στεγών των σπιτιών ή τα εμπορεύονταν στο παζάρι, που όπως προαναφέρθηκε γίνονταν εκεί σε τακτά χρονικά διαστήματα. Το χωριό πήρε το όνομα Δαφνοσπηλιά το 1929. Αυτό συνέβη μετά από διαμάχη μεταξύ των κατοίκων για την επικράτηση ενός εκ των δύο ονομασιών: «Δάφνη» ή «Σπηλιά», εξαιτίας των φυτών δάφνης που φύονται από παλιά στο μοναστήρι «Γενέθλιο της Θεοτόκου» και της σπηλιάς, αντίστοιχα, που υπάρχουν στην περιοχή. Τελικά, ο τότε δάσκαλος του χωριού Κ. Γκαβαρδίνας, συγκέρασε τις απόψεις στο αποδεκτό όνομα Δαφνοσπηλιά, το οποίο υιοθέτησε και η αρμόδια επιτροπή του υπουργείου Εσωτερικών.





















πηγή: http://dafnospiliakarditsas.wordpress.com

ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΡΑΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΡΑΣΙ?

"Να μεγαλώσεις σαν το παλιό καλό κρασί!", λέει η λαϊκή ευχή, αντανακλώντας μια γενική εντύπωση, ότι όσο παλαιώνει ένα κρασί, τόσο καλύτερο γίνεται. Πρόκειται όμως για... μύθο ή πιο σωστά για παρεξήγηση, αφού το παλαιό κρασί δεν είναι πάντα καλό! Εξάλλου, πλήθος κρασιών είναι τόσο απολαυστικά νέα, όσο είναι κάποια άλλα παλαιωμένα, ακριβώς γιατί οι αρετές των πρώτων συνάδουν με τη νιότη τους, ενώ τα δεύτερα μπορεί να έχουν ανάγκη την παλαίωση, επειδή η κατανάλωσή τους νωρίτερα δεν είναι τόσο απολαυστική όσο θα είναι αργότερα

H αλήθεια είναι όμως πως αρκετά κρασιά, όσο παλαιώνουν στη φιάλη, τόσο βελτιώνουν το χαρακτήρα τους (αρκεί αυτή να είναι τοποθετημένη σε ύπτια θέση και να βρίσκεται σε κατάλληλες συνθήκες συντήρησης-αποθήκευσης). Μετά από χρόνια γίνονται πιο ευχάριστα, τόσο αρωματικά, όσο και στην πόση, προσφέροντας μεγαλύτερες απολαύσεις. Τα περισσότερα όμως κρασιά που παράγονται στον κόσμο επιβεβαιώνουν τον κανόνα που λέει πως «το παλαιό κρασί δεν είναι πάντα καλό». Έτσι, είναι καλύτερα να καταναλώνονται αρκετά ή σχετικά κοντά στη στιγμή που παράγονται.

πηγή: http://www.newwinesofgreece.com

Αέρας ανανέωσης

Θέλετε να μας γνωρίσετε?Ορίστε, λοιπόν!Αυτοί είμαστε εμείς....

Όλα ξεκίνησαν όταν ένας τρελός? οραματιστής?συναισθηματικός? οι χαρακτηρισμοί ποικίλουν... Θέλησε να παντρέψει το χωριό του, με την Αθήνα!

Η δουλειά του ? Αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, πιο συγκεκριμένα.... Υποβρυχιατζής!

Ένα βράδυ, με καλό φαγητό, καλό κρασί αλλά προ πάντων με καλή παρέα, συνειδητοποίησε οτι το κρασί μπαίνει σε κάθε σπίτι με χαρά! 

Η ιδέα ρίζωσε και η υλοποίησή της δεν άργησε να αρχίσει ...Επειδή όμως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, πολλοί ήταν αυτοί που βοήθησαν αυτή την προσπάθεια, πρώτα και καλύτερα, τα άτομα της ίδιας του της οικογένειας. Η "κολόνα" του, όπως την χαρακτηρίζει, τον στήριζε και τον στηρίζει ακόμα σε κάθε του βήμα (με ότι ψηλομουρμουρίτσα μπορεί αυτό να συνοδεύεται...). Όσο για τα "κολονάκια" του , αυτά είναι το παρόν αλλά κυρίως το μέλλον.Πολλοί, το βλέπουν δυσοίωνο, σκοτεινό και γεμάτο απογοήτευση αλλά εμείς , βλέπουμε τα πράγματα με άλλη ματιά, λίγο πιο χαρωπή!(μάλλον επειδή πέσαμε...στις δεξαμενές όταν ήμασταν μικρά) 

Μετά απο μια υποτονική περίοδο, το 2007 ξεκίνησε η αναγέννηση...

Σήμερα, τα ΚΡΑΣΙΑ ΚΑΡΑΒΑΝΑ "ωριμάζουν¨ , ανανεώνονται και προσπαθούν να γίνονται όλο και καλύτερα , με μοναδικό σκοπό να γίνονται συνοδοιπόροι στα ταξίδια σας, μέσα από τα σοκάκια της απόλαυσης!!!

Δ.Κ